تجارب استرس در زنان نجات یافته از خودکشی

مقدمه: استرس جزء لاینفک زندگی انسان است اما میزان بیش از حد یا طولانی مدت آن مضر بوده و سبب تغییر در رفتار، حالات هیجانی و بحرانی می‌شود که در بروز و افزایش رفتارهای منجر به خودکشی نقش عمده‌ای دارد. زنان دلیل این که با تنش و استرس‌های متعددی در سطح جامعه مواجه بوده، افرادی آسیب‌پذیر محسوب می‌شوند، بلکه به دلایل متعدد با تنش و استرس‌های بیشتری در سطح جامعه مواجه‌اند. شناخت ماهیت تجارب این افراد در پی بردن به نیازهای سلامتی و ایمنی، حمایت و پیشگیری از عواقب مخرب ناشی از آن ضروری است. یکی از افرادی که نقش مهم و کلیدی در تأمین، حفظ، ارتقا و یاری نمودن زنان و ایفاء نموده، پرستاران می‌باشند. پژوهش حاضر با هدف تبیین تجارب استرس در زنان نجات یافته از خودکشی انجام گرفته است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی بوده که به روش کیفی و به روش پدیدارشناسی انجام گرفت. مشارکت‌کنندگان در تحقیق را 10 نفر از زنان نجات یافته از خودکشی بستری در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌دادند. نمونه‌گیری به روش مبتنی بر هدف انجام و تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. جهت گردآوری داده‌ها از مصاحبه عمیق استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش کلایزی انجام گرفت. به منظور دستیابی به موثق بودن داده‌ها از معیارهای بازنگری ناظرین و مشارکت‌کنندگان در پژوهش استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش مشتمل بر، مفاهیم متعددی بودند که در دو مفهوم اصلی پدیدار گردیدند: 1- زندگی در استرس که شامل زیر مفهوم‌های، استرس‌های بیرونی و درونی و 2- مقابله با استرس که حاصل زیر مفهوم‌های، رفتارهای سازگارانه و رفتارهای ناسازگارانه بود. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، تجارب افراد برای مقابله با شرایط پر استرس نشان می‌دهد در مواقعی که رفتارهای سازگارانه مؤثر به خصوص با توسل به معنویات شرایط بحرانی را با کمترین آسیب پشت سر گذاشته‌اند. در شرایط زندگی پراسترس کنونی نه تنها باید به فکر کاهش استرس‌ها بود، بلکه با افزایش مهارت‌های سازگارانه نظیر اعتقادات مذهبی می‌توان شرایط را به سمت مطلوب تغییر داد. آشنایی با شیوه‌های سازگاری مناسب به خصوص در پیشگیری از خودکشی مستلزم برنامه‌ریزی‌های وسیع و جامعی است.